ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ!Η διεθνής καπιταλιστική κρίση δεν πέρασε! Μάλλον επανέρχεται!
Οι αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες (ΗΠΑ-ΕΕ-ΙΑΠΩΝΙΑ), για να αποφύγουν τα χειρότερα, συσσώρευσαν -από την εμφάνιση της κρίσης και συνεχίζουν αμείωτα να συσσωρεύουν- βουνά από ελλείμματα και χρέη. Χαρακτηριστικά, σύμφωνα με στοιχεία του ΔΝΤ, το δημόσιο χρέος των 10 πλουσιότερων χωρών θα αυξηθεί από 78% του ΑΕΠ το 2007, στο 114% του ΑΕΠ το 2014!!!. Αύξηση περίπου 50%!!!
Αυτή η υπερσυσσώρευση ελλειμμάτων και χρεών, μπορεί να ανέκοψε προσωρινά μια βαθύτερη ύφεση, δεν έδωσε, όμως, ούτε μπορούσε, στη συγκεκριμένη τουλάχιστον, περίπτωση, διέξοδο στην κρίση.
Αντίθετα, παρά τα μεγάλα ελλείμματα και χρέη, η ανάπτυξη στις πλέον προχωρημένες καπιταλιστικές χώρες είναι, σε γενικές γραμμές, υποτονική και αβέβαιη, ενώ πολλοί είναι εκείνοι, που κάνουν λόγο για κίνδυνο υφεσιακής υποτροπής.
ΟΙ ΗΠΑ ΜΗΧΑΝΗ ΕΚΤΥΠΩΣΗΣ ΔΟΛΑΡΙΩΝ!
Αυτή την ώρα οι ΗΠΑ, παρά τα πρωτοφανή ελλείμματά τους και τις αρνητικές παρενέργειες που έχουν αρχίσει να προκαλούν, συνεχίζουν και κλιμακώνουν μια επεκτατική δημοσιονομική πολιτική.
Οι ΗΠΑ τυπώνουν συνεχώς, μέσω της Αμερικάνικης Κεντρικής Τράπεζας (FED), όλο και περισσότερες νέες εκατοντάδες δις δολ, προκειμένου να προωθήσουν μεγάλα πακέτα στήριξης, κυρίως, του αμερικάνικου κεφαλαίου!
Με αυτόν τον τρόπο ο αμερικανικός καπιταλισμός επιχειρεί, να φορτώσει στις πλάτες τρίτων χωρών και του υπολοίπου κόσμου, ένα μέρος της δικής του κρίσης.
Αν η απεγνωσμένη αυτή τακτική των ΗΠΑ μπορεί να έχει κάποια λογική από τη σκοπιά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, δεν μπορεί να δώσει καμιά απάντηση στα κρισιακά αδιέξοδα της αμερικάνικης οικονομίας και πρώτα απ’ όλα στα εκρηκτικά προβλήματα της αμερικάνικης εργατικής τάξης και του αμερικάνικου λαού που συνεχώς επιδεινώνονται!
Οι ΗΠΑ, αντίθετα, για να συγκρατήσουν, όπως-όπως, της αμερικανική ύφεση, υποθηκεύουν το μέλλον τους και το μέλλον του πλανήτη, ενώ επιτείνουν την παγκόσμια κρίση χρέους!
ΟΙ ΑΔΙΕΞΟΔΕΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΕ
Από την άλλη, στην ευρωζώνη και την ΕΕ ακολουθούνται, στο πλαίσιο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, εκ διαμέτρου αντίθετες πρακτικές σε σχέση με εκείνες που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ.
Συγκεκριμένα, με την εμμονή της Γερμανίας, οι χώρες της ευρωζώνης επιχειρούν όχι μόνο να συγκρατήσουν αλλά να μειώσουν δραστικά, μέσα στην κρίση, τα ελλείμματά τους, προωθώντας σκληρές πολιτικές απορρύθμισης και ακραίας λιτότητας.
Οι περιοριστικές αυτές πολιτικές, τις οποίες επιβάλλει ο Γερμανικός ιμπεριαλισμός στο «προαύλιο» του, στο οποίο έχουν καταντήσει η ευρωζώνη και η ΕΕ, μπορεί να εξυπηρετούν πρόσκαιρα τα γερμανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα αλλά δεν προσφέρουν, για διαφορετικούς λόγους απ’ αυτούς που ανεφέρθησαν στις τακτικές των ΗΠΑ, καμιά απολύτως διέξοδο στην κρίση. Αντίθετα, την επιτείνουν!
Οι «περιοριστικές» πολιτικές στην ευρωζώνη και την ΕΕ, με κορυφαία και ακραία τα παραδείγματα της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Ρουμανίας κλπ, ενώ δεν μειώνουν σημαντικά ούτε τα ελλείμματα, κατεδαφίζουν κυριολεκτικά τις οικονομίες και τις κοινωνίες και τις μετατρέπουν σε οικονομικοκοινωνικές ερήμους.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΥΠΕΡΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΧΡΕΩΝ, ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑΣ!
Την ίδια ώρα η υπερσυσσώρευση χρεών από τον αναπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο, η οποία διαρκώς καλπάζει, καθιστά όλο και πιο δυσχερή και ακριβή τη χρηματοδότησή τους.
Το διεθνές χρηματιστικό και χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, το οποίο χρηματοδοτεί τα κράτη, είναι φυσικό, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, να αναβαθμίζει ακόμα περισσότερο το ρόλο του, στο πλαίσιο της ασυδοσίας που έχει διασφαλίσει στην πλανητική οικονομία.
Το χρηματιστικό κεφάλαιο, ανενόχλητο, ασύδοτο και όλο και περισσότερο άπληστο, βρίσκει χρυσή ευκαιρία να διεκδικεί σθεναρά όλο και υψηλότερες τοκογλυφικές αποδόσεις για να δανειοδοτεί τα κράτη και όλο και μεγαλύτερη ασφάλεια στις τοποθετήσεις του!
Τη «νύφη» των άγριων κερδοσκοπικών επιδιώξεων του χρηματιστικού κεφαλαίου, το οποίο, μέσα στη συνολική υπερχρέωση των κρατών, έχει ως σημαία του τη στυγερή τοκογλυφία και την ασφάλεια των κεφαλαίων του, την πληρώνουν πρώτα απ’ όλα οι πλέον αδύνατες οικονομικά και ευάλωτες καπιταλιστικές χώρες, οι οποίες βλέπουν, μία προς μία, τα επιτόκια δανεισμού τους να εκτοξεύονται σε ουράνια ύψη!
Το χρηματιστικό κεφάλαιο τις θέτει στο στόχαστρο!
Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΕΥΚΟΛΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΕΡΔΟΚΟΠΙΑΣ!
Ιδιαίτερα εύκολος και ευάλωτος στόχος των κερδοσκοπικών χρηματιστικών επιθέσεων επιβεβαιώνεται η ευρωζώνη.
Το ευρώ, ως ιδανική Γερμανική «φυλακή» και ως μηχανισμός διεύρυνσης αποκλίσεων, ανισοτήτων και ανισορροπιών, αποδεικνύεται άριστος τόπος για κερδοσκοπικές επιθέσεις.
Μέσα στη ζώνη του ευρώ τα έτοιμα από καιρό θύματα είναι οι περιφερειακές χώρες της, οι οποίες, αιχμάλωτες του ενιαίου νομίσματος και της ενιαίας απελευθερωμένης αγοράς, δεν διαθέτουν κανένα απολύτως μέσο άμυνας απέναντι στην επελαύνουσα κερδοσκοπία.
Τα ανοχύρωτα κάστρα πέφτουν, με τον πιο ταπεινωτικό τρόπο, ένα προς ένα!
Η Ελλάδα έγινε το πρώτο θύμα των υψηλών spread και μετετράπη σε «πειραματόζωο» για να διαμορφωθεί ο βρώμικος μηχανισμός της τρόικας (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ).
Το άθλιο δρόμο της Ελλάδας πρώτη ακολούθησε η Ιρλανδία!
Έχει σειρά η Πορτογαλία! Κινδυνεύει η Ισπανία! Μπορεί τη σκυτάλη να παραλάβει το Βέλγιο!
Υπάρχει αρχή αλλά όχι τέλος!
Το ΔΝΤ μπήκε και στρογγυλοκάθισε, μάλλον μόνιμα, στην καρδιά της ευρωζώνης!
Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΚΑΙ Η ΕΕ ΣΕ ΗΜΙΔΙΑΛΥΣΗ! «ΤΑΜΕΙΑ» ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ!
Η κατάρρευση της περιφέρειας θέτει τη ευρωζώνη και συνολικά την ΕΕ σε κατάσταση αποσύνθεσης και ημιδιάλυσης.
Η ΕΕ, αφού διαμόρφωσε ένα Ταμείο «στήριξης» 750 δισ. για να βάζει στην «πρέσα» της τρόικα τις χώρες της περιφέρειας, πιέζεται τώρα από τις αγορές να αυξήσει το συγκεκριμένο ποσό, για να μπορεί να συμπεριλάβει, προεξοφλώντας, περίπου, την κατάρρευσή της και την Ισπανία!
Η Γερμανία μαζί με τη Γαλλία αντιστέκονται στην απαίτηση των αγορών να αυξήσουν την προικοδότηση του Ταμείου πάνω από τα 750 δισ.!
Μετά το Ταμείο υποτιθέμενης «στήριξης» (στην ουσία διάλυσης), πάει να συσταθεί, με Γερμανική πρωτοβουλία και τελικά με Γαλλική υποστήριξη, ένα άλλο Ταμείο «ελεγχόμενης πτώχευσης» χωρών της ευρωζώνης, στο οποίο θα έχουν κατά περίπτωση συμμετοχή και οι Τράπεζες. Σε αυτό το Ταμείο θα κατευθύνονται χώρες που αδυνατούν να πληρώσουν τα χρέη τους και θα προβαίνουν σε ένα είδος ελεγχόμενης αναδιάρθρωσης του χρέους τους με την ταυτόχρονη επιβολή σκληρών όρων!
Είναι αρκετά πιθανό κατά τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. που ξεκινάει την Πέμπτη (16.12.2010) να αποφασιστεί και να προικοδοτηθεί τελικά, με Γερμανο-Γαλλική επιμονή, και αυτό το νέο Ταμείο «ελεγχόμενης πτώχευσης», στο οποίο και οι Τράπεζες θα έχουν μια μορφή, κατά περίπτωση, συμμετοχής στο κόστος πτώχευσης της χώρας που θα εντάσσεται.
Είναι προφανές, όμως, ότι ούτε το νέο αυτό Ταμείο, όπως και το Ταμείο «Στήριξης» δεν πρόκειται να βγάλουν την ευρωζώνη από το βάλτο!
Αντίθετα, αντί να κατασιγάσουν, θα επιτείνουν και θα διευρύνουν την κρίση. Δεν το βλέπουν; Μήπως το επιδιώκουν; Μήπως θέλουν το νόμισμα των δύο ταχυτήτων;
Προκαλούνται νέες αντιπαραθέσεις με τις αγορές, οι οποίες είναι ριζικά αντίθετες στη συμμετοχή των Τραπεζών στο κόστος της «ελεγχόμενης πτώχευσης», βρίσκοντας ως προς αυτό ανέλπιστο υποστηρικτή και τον Γ. Παπανδρέου!
ΕΥΡΩΟΜΟΛΟΓΑ: ΣΥΝΤΑΓΗ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ!
Μπροστά στο διαγραφόμενο αδιέξοδο, διάφοροι κύκλοι ανάμεσα στις κυρίαρχες δυνάμεις της Ε.Ε., προβαίνουν σε διάφορες προτάσεις για να δώσουν λύση.
Μια από αυτές είναι η πρόταση του προέδρου του Eurogroup και πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, του Υπουργού Οικονομικών της Ιταλίας Τρεμόντι, του αρμόδιου για την οικονομία Επιτρόπου Όλι Ρεν και άλλων, οι οποίοι προτείνουν, με διάφορες παραλλαγές, την έκδοση ευρωομολόγου.
Το ευρωομόλογο αυτό, που θα είναι ένα κοινό ομόλογο, το οποίο θα εκδίδουν όλα από κοινού τα κράτη της ευρωζώνης, θα χρησιμεύει για να υποβοηθεί, με διάφορες εκδοχές, το δανεισμό των δοκιμαζόμενων χωρών της ευρωζώνης.
Άποψή μας είναι ότι η πρόταση για έκδοση ευρωομολόγων είναι πολύ λίγο ρεαλιστική αλλά και αν εφαρμοστεί δεν μπορεί να προσφέρει ουσιαστική απάντηση στα προβλήματα της ευρωζώνης.
Η μη ρεαλιστικότητα αυτής της πρότασης αναδείχθηκε πολύ γρήγορα, μετά την πανηγυρική απόρριψή της όχι μόνο από τη Γερμανία αλλά και από τη Γαλλία!
Ας υποθέσουμε, όμως, ότι η πρόταση για έκδοση ευρωομολόγων, σε μια από τις πολλές εκδοχές της, γινόταν δεκτή.
Το ευρωομόλογο τότε θα εκδίδετο με ένα επιτόκιο το οποίο θα ήταν ευνοϊκότερο για τη χώρα που θα ήθελε να υποβοηθήσει (π.χ. Ελλάδα) και μεγαλύτερο από εκείνο που θα μπορούσαν να δανειστούν χώρες με ισχυρότερη πιστοληπτική ικανότητα, όπως η Ολλανδία και κυρίως η Γερμανία.
Αυτό το ευρωομόλογο θα μπορούσε, ίσως, να ανακουφίσει τη χώρα που θα είχε το πρόβλημα. Είναι, μάλλον, βέβαιο, όμως, ότι δεν θα ανέκοπτε την απληστία των αγορών και την κερδοσκοπική τους επιθετικότητα τόσο απέναντι στην ευρωζώνη συνολικά όσο και απέναντι στη χώρα που υποβοηθείται με ευρωομόλογα!
Και αυτό διότι το χρηματιστικό κεφάλαιο θα διέβλεπε την αντίφαση του ευρωομολόγου και θα συνέχιζε την πίεση στην «προβληματική» χώρα και ευρύτερα στον χώρο του «ευρώ».
Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να εκδίδονται όλο και περισσότερα ευρωομόλογα, να ανεβαίνουν συνεχώς τα επιτόκια του ευρωομολόγου και μαζί με αυτά τα επιτόκια δανεισμού των ισχυρότερων χωρών της ευρωζώνης, όπως η Ολλανδία και η Γερμανία!
Η κρίση και τα προβλήματα των περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης θα συμπαρέσυραν τη ζώνη, ως σύνολο, σε πανύψηλα επιτόκια και σε αδιέξοδο.
Επομένως, άνθρακες ο θησαυρός!
ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΩΝ ΔΥΟ «ΕΥΡΩ» Ή ΤΗΣ ΕΚΤΥΠΩΣΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΣ!
Αν, πάρα πολύ συνοπτικά, αυτό είναι το επιχείρημα στο γιατί το ευρωομόλογο δεν συνιστά απάντηση στα σημερινά προβλήματα της ευρωζώνης, με ανάλογα επιχειρήματα θα μπορούσαν να αμφισβητηθούν και μια σειρά άλλες προτάσεις κυρίαρχων κύκλων, που προκαλούν ενδοσυστημικές αντιπαραθέσεις και οι οποίες προβάλλονται ως συνταγές «ανάρρωσης» για την ευρωζώνη.
Για παράδειγμα, η πρόταση –με τις διάφορες παραλλαγές της- σχηματισμού δύο «ευρώ», ενός «σκληρού» για τον πυρήνα της ευρωζώνης και ενός «μαλακού» για την περιφέρειά της, θα προκαλούσε τελικά, με τις παρεμφερείς ανελαστικότητές της, τα ίδια αδιέξοδα που προκαλεί σήμερα το ενιαίο ευρώ!
Ίδια τύχη θα είχαν σκέψεις, που έχουν υποβληθεί, για να μπορεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να τυπώνει χρήμα, προκειμένου να παρεμβαίνει ανακουφιστικά για τις πιεζόμενες χώρες στη δευτερογενή αγορά κρατικών ομολόγων.
Πέραν του γεγονότος ότι μια γενικευόμενη τέτοια εκτύπωση χρήματος θα προϋπέθετε κοινή δημοσιονομική και οικονομική πολιτική στην Ε.Ε. ή τουλάχιστον στην ευρωζώνη, η εκτύπωση αυτή καθεαυτή, όπως έχει δείξει το παράδειγμα των ΗΠΑ, όπου η FED προβαίνει σε αθρόες τέτοιες εκτυπώσεις, δεν προσφέρει θετική διέξοδο στην κρίση και αν λειτουργεί ως πρόσκαιρο αλλά διάτρητο ανάχωμα στην ύφεση, προκαλεί άλλες δυσμενέστατες παρενέργειες, οι οποίες, ειδικά για την ευρωζώνη θα ήταν ακόμα πιο επώδυνες!
ΕΙΤΕ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ Ε.Ε. ΕΙΤΕ Η Ε.Ε. ΘΑ ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΙ ΤΗ «ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ»
Το συμπέρασμα απ’ όλα όσα εκτέθησαν είναι μάλλον προφανές.
Η ευρωζώνη και ευρύτερα η Ε.Ε. δεν μπορούν να βρουν θετική και βιώσιμη διέξοδο στο πλαίσιο των νεοφιλελεύθερων καπιταλιστικών δογμάτων.
Οι απεγνωσμένες, σχεδόν πανικόβλητες, απόπειρες να ανακαλυφθούν «μαγικές» συνταγές ή «τεχνικές» λύσεις που θα δίνουν απαντήσεις, χωρίς να ανατρέπουν τις νεοφιλελεύθερες συνθήκες και χωρίς να θραύουν τον θεμελιώδη πυρήνα των νεοφιλελεύθερων και καπιταλιστικών σχέσεων της ευρωζώνης και της Ε.Ε., θα έχουν κωμικοτραγικά αποτελέσματα.
Μια μεμονωμένη χώρα της ευρωζώνης, μια ομάδα χωρών της ή και το σύνολό τους, εφόσον επιλέξουν το δρόμο των προοδευτικών και σοσιαλιστικών μετασχηματισμών, αυτός ο δρόμος θα βρίσκεται σε ασυμφιλίωτη σύγκρουση με την ΟΝΕ, το ευρώ και την Ε.Ε.
Οι δρόμοι της προόδου και του σοσιαλισμού στην Ευρώπη δεν περνάνε μέσα από τη μεταρρύθμιση ή την επαναθεμελίωση της ευρωζώνης και της Ε.Ε. αλλά μόνο μέσα από την ανατροπή τους! Όσο δεν μπορεί σε μια οποιαδήποτε χώρα να επαναθεμελιωθεί ο νεοφιλελευθερισμός και ο καπιταλισμός σε μια ανθρώπινη κατεύθυνση, πολύ περισσότερο αυτό δεν μπορεί να συμβεί με την Ευρωζώνη και την Ε.Ε.!
Αν η ταυτόχρονη συμπόρευση των χωρών της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. σε προοδευτικούς-σοσιαλιστικούς δρόμους, που θα οδηγούσε με βεβαιότητα στη συνολική ανατροπή της Ε.Ε. και στην προώθηση μιας νέου τύπου ισότιμης και σοσιαλιστικής ευρωπαϊκής συνεργασίας, είναι αρκετά δύσκολη, τότε αυτή η ανατροπή θα προκύψει ως αποτέλεσμα ρηγμάτωσης και αποδυνάμωσης της ευρωζώνης και της Ε.Ε. από μεμονωμένες χώρες ή ομάδες χωρών, που θα αποχωρούν από αυτές για να ανοίξουν νέους προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς ορίζοντες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου