Επιχείρηση υποδούλωση...

 Του Δημήτρη Χρήστου

Σε πρόσφατο άρθρο του, ο γκουρού των αγορών Τζορτζ Σόρος σημειώνει για την πολιτική δανεισμού των αδυνάτων οικονομιών της Ε.Ε. “Τα υψηλά επιτόκια που συνοδεύουν τα πακέτα διάσωσης καθιστούν αδύνατη τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς των αδύναμων χωρών σε σύγκριση με τις ισχυρότερες. Οι αποκλίσεις θα εξακολουθούν να διευρύνονται και οι πιο αδύναμες χώρες θα εξασθενίζουν ακόμη περισσότερο.” Αν και απλά αυτονόητα πράγματα είναι όσα επισημαίνει ο κ. Σόρος και πριν από αυτόν δεκάδες επιφανείς οικονομολόγοι, κάποιοι επιμένουν να κάνουν χρήση αυτών των κατεδαφιστικών εργαλείων και πολιτικών. Ειδικά στην περίπτωσή μας τα πράγματα εξελίσσονται πλέον σε τραγωδία.

Η κυβέρνηση που διαθέτουμε ακολουθεί πιστά όλες τις συνταγές των δανειστών μας χωρίς να διαπραγματευτεί απολύτως τίποτα.
Ακόμα και ο καθορισμός του χρόνου αποπληρωμής του δανείου της τρόικα των 110 δισ. ευρώ ήταν τόσο ασφυκτικός (3 χρόνια) κατόπιν αιτήματος του κ. Παπανδρέου που φανταζόταν ότι τα τρία χρόνια αρκούσαν γιατί τον τέταρτο χρόνο έπρεπε να πάει σε εκλογές και να θριαμβεύσει! Η επιτομή της αφέλειας και της ανευθυνότητας. Και τώρα που το πλάνο δεν βγαίνει με τίποτα προσποιούνται ότι θα διαπραγματευτούν σκληρά για να επιμηκύνουν τον χρόνο αποπληρωμής των δανεικών για τα παλαιότερα δανεικά.

Αυτή η συγκεκριμένη κυβέρνηση έχει παραιτηθεί ολοσχερώς κάθε δικαιώματος που έχει. Ακόμα και το δικαίωμα της χρεωκοπίας, δυνατό διαπραγματευτικό χαρτί αν ξέρει και θέλει κανείς να το χρησιμοποιήσει απέναντι στους τοκογλύφους δανειστές του, έχει παραχωρηθεί. Μοιραία η εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική το τελευταίο διάστημα έχει πάρει τη μορφή τυφώνα. Απολύσεις, μετατάξεις με δραματικές περικοπές μισθών, αυξήσεις φόρων, ακρίβεια, λουκέτα και γενικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας δημιουργούν την εικόνα ενός εισβολέα που θα σαρώσεις τους πάντες και τα πάντα όσο πιο γρήγορα μπορεί για να αιφνιδιάσει τους Έλληνες.

Το κυριότερο, συντρίβουν την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια των ανθρώπων επιβάλλοντας την ψυχολογία του δούλου. Όσοι ομιλούν για εθνική μάχη για πόλεμο ας ρίξουν μια ματιά στο στράτευμα για να διαπιστώσουν αν υπάρχει ελπίδα να τα καταφέρουν. Εκτός αν οι Έλληνες δεν είναι από δω, αλλά απέναντι, δηλαδή οι αντίπαλοι που πρέπει να παραδοθούν. Μου έλεγε πρόσφατα μια καθηγήτρια της Μέσης Εκπαίδευσης, όταν τη ρώτησα για την ψυχολογία των μαθητών της. “Δεν υπάρχει καμία διάθεση για διάβασμα, για προσπάθεια διάκρισης και όραμα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Νέα παιδιά με σκυμμένο το κεφάλι χωρίς χαμόγελο και ζωντάνια, χωρίς δίψα για ζωή.”

Μιά χώρα που δεν έχει καταφέρει ακόμα να βρει ικανοποιητικό τρόπο στη διαχείριση των στερεών απορριμμάτων καμώνεται πως είναι ικανή και έτοιμη για μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές. Και για να μην υπάρχει καμία παρεξήγηση για τον χαρακτήρα των αλλαγών και τις προθέσεις των εντολοδόχων, οσονούπω απελευθερώνεται ο τζόγος. Πέρα από τα λαϊκά καζίνο στις γειτονιές, εννέα άδειες (!) για ελεύθερο νόμιμο στοίχημα στο διαδίκτυο ετοιμάζεται να πουλήσει η κυβέρνηση στις ξένες εταιρείες που έχουν οι περισσότερες, από έναν τουλάχιστον διαπλεκόμενο Έλληνα συνέταιρο!

Τους ακούς να λένε πως η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες και δεν μπορείς να συγκρατηθείς, εξαγριώνεσαι. Σε ποιους και πόσους δημιουργούνται ευκαιρίες από αυτήν την κατεδάφιση; Σήμερα οι μοναδικές επιχειρήσεις που αξιοποιούν την κρίση είναι όσες έχουν κάποια ικανοποιητική εξαγωγική δραστηριότητα ή όσες τολμούν να μεταφέρουν την παραγωγική τους διαδικασία στο εξωτερικό, σε κράτη με σταθερότερο περιβάλλον και μικρότερη φορολογία. Όσες ευκαιρίες και αν υπάρχουν σε μεγαλύτερη κρίση οδηγούν τελικά!

Αυτή η πολιτική δεν οδηγεί σε καμία λύση και δεν υπάρχει μάχη για να κερδηθεί. Η μοναδική μάχη που έχει απομείνει είναι η ανατροπή αυτής της πολιτικής. Το ερώτημα βεβαίως είναι αν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις να οδηγήσουν τη χώρα εκτός του θανατηφόρου σπιράλ όπως είχε περιγράψει την πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα ο Τζορτζ Σόρος. Οι τοκογλύφοι δεν πρόκειται να αφήσουν την κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου αβοήθητη. Αυτοί ξέρουν καλά τι θέλουν. Εμείς τι κάνουμε; Απλά θα πετάμε την μπάλα στην εξέδρα κερδίζοντας λίγο χρόνο; Θα φτιάξουμε ομάδα; Θα παίξουμε μπάλα για να νικήσουμε;

Πηγή: http://www.avgi.gr/