της Ευγενίας Ηλιοπούλου
Αυτές τις μέρες όλοι μας ήμασταν στην τσίτα. Το Λεκανοπέδιο έχει μείνει χωρίς ΜΜΜ. Οι φαρμακοποιοί πραγματοποιούν κυλιόμενες απεργίες. Οι ιατροί του ΙΚΑ απεργούν.
Τα γεγονότα μάς πιέζουν και καθημερινά βλέπουμε να αφαιρούνται δικαιώματα και καταρτίσεις, να αδικούμαστε χωρίς να έχουμε περιθώρια άμυνας και αντίστασης. Το εργασιακό, το ασφαλιστικό και το μέλλον πολλών επαγγελματικών κλάδων απειλούνται καθημερινά. Εγκλωβισμένοι σε ένα τεράστιο νησί, χωρίς παράθυρα και πόρτες, χωρίς φελιζόλ και αμπαλάζ. Κλωτσοσκούφι στα πόδια των συμφερόντων. Αντιδρούμε, όμως όλες οι απεργίες, όλα τα αιτήματα, όλες οι προτάσεις, όλες οι διαμαρτυρίες, όλες οι διαδηλώσεις, βρίσκουν μπροστά τους έναν νομικό τοίχο και κρίνονται παράνομες.
Οι κυβερνώντες μάς κατηγορούν για έλλειψη πολιτικής και κοινωνικής ευθύνης και ανησυχούν γιατί δεν είμαστε υπάκουοι και δουλικοί. Γιατί δεν δεχόμαστε άβουλα και σιωπηλά το Μνημόνιο και τον αφανισμό μας ως εργαζόμενοι; Οργισμένοι πολιτικοί και "στρατευμένοι" δημοσιογράφοι μάς κατηγορούν που είμαστε τόσο άμυαλοι και δεν καταλαβαίνουμε ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό μας!
Το παράδειγμα των 300 μεταναστών με την κατάληψη της Νομικής έδωσε ένα μήνυμα με πολλαπλούς δέκτες στην ελληνική κοινωνία. Ποιος είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος για να διεκδικήσεις τα δικαιώματά σου; Η απεργία, η στάση εργασίας ή η κατάληψη; Οι μετανάστες επέλεξαν την απεργία πείνας, εμείς δεν έχουμε εξαντλήσει όλα τα μέσα των εργατικών διεκδικήσεων. Μεταφέρθηκαν με χίλιες προσπάθειες στο κτήριο της Πατησίων και Ηπείρου για να μειωθεί η ένταση των, διεθνών κυρίως, ΜΜΕ.
Θα δοθεί λύση μετά τη λήξη της απεργίας ή μετά το δεκαπενθήμερο; Κανείς δεν ξέρει!
Στη Βουλή ψηφίζονται νομοσχέδια με αλλαγές και περικοπές. Μόνο στους δικούς μας μισθούς. Εξαιρούνται οι βουλευτές μας: ο μισθός τους έμεινε αλώβητος μετά την καταιγίδα του ΔΝΤ. Πώς να αντιδράσεις σε αυτή την πληθώρα των αυθαιρεσιών; Πώς ν' αντέξεις σε αυτόν τον βομβαρδισμό αντεργατικών μέτρων; Πόσο άλλο θα σκύψεις τη ράχη σου όταν έρχονται οι φοροτεχνικοί του ΔΝΤ;
Η απελπισία παίρνει τεράστιες διαστάσεις σε όλους τους κλάδους των εργαζομένων και φυσικό ήταν να αντιδράσουν και οι γιατροί. Σε κατάληψη από γιατρούς παραμένει το ισόγειο του υπουργείου Υγείας εδώ και τόσες ώρες. Χθες τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στους εκπροσώπους των Ιατρικών Συλλόγων (!), της ΕΙΝΑΠ, των γιατρών του ΙΚΑ, των φοιτητών της Ιατρικής και άλλων φορέων που πραγματοποιούσαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την απόσυρση του νομοσχεδίου, με αποτέλεσμα να τραυματίσουν αρκετούς συναδέλφους μας.
Οι νοσοκομειακοί γιατροί της Αθήνας και του Πειραιά καθώς και τα μέλη του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας πραγματοποιούν σήμερα 24ωρη απεργία. Παράλληλα, μέχρι την Παρασκευή τα ιατρεία του ΙΚΑ θα λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας. Ο υπουργός μας, ενώ δεν ήξερε ποιος κάλεσε τα ΜΑΤ, έσπευσε πανικόβλητος να... "επισκεφθεί" την κ. Ανεμοδουρά στο νοσοκομείο. Υποψιάζεται ότι "έχει κομματικό κίνητρο η κατάληψη" κ.λπ. Δηλώνει ότι θέλει διάλογο, αλλά... μόνο όταν θα αποχωρήσουν από τον χώρο.
Σωστά οι συνάδελφοι δεν υποχώρησαν, επειδή, αν φύγουν, το θέμα θα χάσει λίγο από την ένταση του αγώνα και θα ξεχαστεί, όπως προσπαθούν να κάνουν και με το θέμα των μεταναστών. Σας θυμίζει τίποτε αυτό;
Πηγή: http://www.avgi.gr/
Αυτές τις μέρες όλοι μας ήμασταν στην τσίτα. Το Λεκανοπέδιο έχει μείνει χωρίς ΜΜΜ. Οι φαρμακοποιοί πραγματοποιούν κυλιόμενες απεργίες. Οι ιατροί του ΙΚΑ απεργούν.
Τα γεγονότα μάς πιέζουν και καθημερινά βλέπουμε να αφαιρούνται δικαιώματα και καταρτίσεις, να αδικούμαστε χωρίς να έχουμε περιθώρια άμυνας και αντίστασης. Το εργασιακό, το ασφαλιστικό και το μέλλον πολλών επαγγελματικών κλάδων απειλούνται καθημερινά. Εγκλωβισμένοι σε ένα τεράστιο νησί, χωρίς παράθυρα και πόρτες, χωρίς φελιζόλ και αμπαλάζ. Κλωτσοσκούφι στα πόδια των συμφερόντων. Αντιδρούμε, όμως όλες οι απεργίες, όλα τα αιτήματα, όλες οι προτάσεις, όλες οι διαμαρτυρίες, όλες οι διαδηλώσεις, βρίσκουν μπροστά τους έναν νομικό τοίχο και κρίνονται παράνομες.
Οι κυβερνώντες μάς κατηγορούν για έλλειψη πολιτικής και κοινωνικής ευθύνης και ανησυχούν γιατί δεν είμαστε υπάκουοι και δουλικοί. Γιατί δεν δεχόμαστε άβουλα και σιωπηλά το Μνημόνιο και τον αφανισμό μας ως εργαζόμενοι; Οργισμένοι πολιτικοί και "στρατευμένοι" δημοσιογράφοι μάς κατηγορούν που είμαστε τόσο άμυαλοι και δεν καταλαβαίνουμε ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό μας!
Το παράδειγμα των 300 μεταναστών με την κατάληψη της Νομικής έδωσε ένα μήνυμα με πολλαπλούς δέκτες στην ελληνική κοινωνία. Ποιος είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος για να διεκδικήσεις τα δικαιώματά σου; Η απεργία, η στάση εργασίας ή η κατάληψη; Οι μετανάστες επέλεξαν την απεργία πείνας, εμείς δεν έχουμε εξαντλήσει όλα τα μέσα των εργατικών διεκδικήσεων. Μεταφέρθηκαν με χίλιες προσπάθειες στο κτήριο της Πατησίων και Ηπείρου για να μειωθεί η ένταση των, διεθνών κυρίως, ΜΜΕ.
Θα δοθεί λύση μετά τη λήξη της απεργίας ή μετά το δεκαπενθήμερο; Κανείς δεν ξέρει!
Στη Βουλή ψηφίζονται νομοσχέδια με αλλαγές και περικοπές. Μόνο στους δικούς μας μισθούς. Εξαιρούνται οι βουλευτές μας: ο μισθός τους έμεινε αλώβητος μετά την καταιγίδα του ΔΝΤ. Πώς να αντιδράσεις σε αυτή την πληθώρα των αυθαιρεσιών; Πώς ν' αντέξεις σε αυτόν τον βομβαρδισμό αντεργατικών μέτρων; Πόσο άλλο θα σκύψεις τη ράχη σου όταν έρχονται οι φοροτεχνικοί του ΔΝΤ;
Η απελπισία παίρνει τεράστιες διαστάσεις σε όλους τους κλάδους των εργαζομένων και φυσικό ήταν να αντιδράσουν και οι γιατροί. Σε κατάληψη από γιατρούς παραμένει το ισόγειο του υπουργείου Υγείας εδώ και τόσες ώρες. Χθες τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στους εκπροσώπους των Ιατρικών Συλλόγων (!), της ΕΙΝΑΠ, των γιατρών του ΙΚΑ, των φοιτητών της Ιατρικής και άλλων φορέων που πραγματοποιούσαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την απόσυρση του νομοσχεδίου, με αποτέλεσμα να τραυματίσουν αρκετούς συναδέλφους μας.
Οι νοσοκομειακοί γιατροί της Αθήνας και του Πειραιά καθώς και τα μέλη του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας πραγματοποιούν σήμερα 24ωρη απεργία. Παράλληλα, μέχρι την Παρασκευή τα ιατρεία του ΙΚΑ θα λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας. Ο υπουργός μας, ενώ δεν ήξερε ποιος κάλεσε τα ΜΑΤ, έσπευσε πανικόβλητος να... "επισκεφθεί" την κ. Ανεμοδουρά στο νοσοκομείο. Υποψιάζεται ότι "έχει κομματικό κίνητρο η κατάληψη" κ.λπ. Δηλώνει ότι θέλει διάλογο, αλλά... μόνο όταν θα αποχωρήσουν από τον χώρο.
Σωστά οι συνάδελφοι δεν υποχώρησαν, επειδή, αν φύγουν, το θέμα θα χάσει λίγο από την ένταση του αγώνα και θα ξεχαστεί, όπως προσπαθούν να κάνουν και με το θέμα των μεταναστών. Σας θυμίζει τίποτε αυτό;
Πηγή: http://www.avgi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου