25/10/11

Δικαστικό «πυρ» κατά του χαρατσιού της ΔΕΗ

του Παναγιώτη Στάθη

Ως παράνομο, αντίθετο στο Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα δικαιώματα του Ανθρώπου ζητούν να ακυρωθεί από το ΣτΕ το «χαράτσι» του Υπουργείου Οικονομικών μέσω της ΔΕΗ για τα ακίνητα, το Σωματείο «Έλληνες Φορολογούμενοι», μια ανώνυμη εταιρεία επενδυτικής διαμεσολάβησης και ένας ιδιώτης που μαζί με την εταιρία κατέχουν ακίνητα.

Η αίτηση ακύρωσης βάλλει κατά του τέλους ακινήτων και κυρίως κατά της υποχρεωτικής διακοπής ηλεκτροδότησης σε περίπτωση μη πληρωμής του τέλους και αναφέρει πώς κατά παράβαση του Συντάγματος :

-Ανατίθεται σε έναν ιδιώτη , όπως η ΔΕΗ , ένα πλέγμα εξουσιών που ανήκεις την κεντρική εξουσία και δη στην φορολογική αρχή, όταν με αποφάσεις του το ΣτΕ «φορολογική εξουσία, ως κατεξοχήν δημόσια εξουσία και έκφραση κυριαρχίας, ασκείται, διά των φορολογικών αρχών, μόνο από το κράτος (και νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου που και αυτά είναι αποκεντρωμένες καθ΄ ύλην κρατικές υπηρεσίες) και όχι από ιδιώτες. Η άσκηση δημόσιας εξουσίας από ιδιώτες νοθεύει και την γενική αρχή του δημοκρατικού μας πολιτεύματος».
-Η εισφορά δεν έχει ανταποδοτικό χαρακτήρα αφού «τα έσοδα από το έκτακτο ειδικό τέλος προορίζονται για δημοσιονομικούς σκοπούς μη άμεσα συναρτόμενους με την παροχή κάποιας ειδικής ωφέλειας στους ιδιοκτήτες των ακινήτων.
-Παραβιάζεται η αρχή της φορολογικής ικανότητας αφού «η φορολογική υποχρέωση πρέπει να είναι ανάλογη της φοροδοτικής ικανότητας του κάθε πολίτη. «Εν προκειμένω» το γεγονός ότι δύο φορολογούμενοι ιδιοκτήτες ακινήτων έχουν ένα ακίνητο της ίδιας αντικειμενικής αξίας και παλαιότητας με το ίδιο εμβαδό τετραγωνικών μέτρων δεν σημαίνει, άνευ ετέρου, ότι έχουν και την ίδια οικονομική δυνατότητα να καταβάλλουν και τον ίδιο ετήσιο φόρο, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι το ακίνητο δεν τους αποφέρει εισόδημα. Δε λαμβάνονται δηλαδή καθόλου υπ’ όψιν, πριν την επιβολή του εν λόγω Τέλους Ακινήτου, οι ιδιαίτερες συνθήκες και περιστάσεις υπό τις οποίες τελεί ο κάθε υπόχρεος ιδιοκτήτης ακινήτου ούτως ώστε να του επιβάλλεται ο φόρος στο ύψος που πραγματικά του αναλογεί..

Η φορολόγηση της απρόσοδης ακίνητης περιουσίας, και δη σε μόνιμη ετήσια βάση, αντιστοιχεί σε δρομολογημένη δήμευση της ατομικής ιδιοκτησίας, η οποία προσβάλλει ευθέως το Σύνταγμα και την αρχή της φορολογικής ισότητας, ιδιαίτερη έκφανση της οποίας είναι η αρχή της φορολόγησης με βάση της φοροδοτική ικανότητα του καθενός».

ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

Σύμφωνα με τους προσφεύγοντες το τέλος ακινήτων αντίκειται στην αρχή του σεβασμού και της προστασίας της αξίας του ανθρώπου διότι:
1). Υποβαθμίζει τον φορολογούμενο ιδιοκτήτη, ακόμη και τον άνεργο και τον οικονομικά ασθενέστερο, σε αντικείμενο επίτευξης «εκτάκτων» δημοσιονομικών στόχων για τη μείωση ελλειμμάτων.
2). Η διακοπή της ηλεκτροδότησης σε άτομα που αδυνατούν να καταβάλλουν τον φόρο τους οδηγεί σε έσχατη εξαθλίωση και θέτει σε κίνδυνο την υγεία και την επιβίωσή τους.
3). Ασκεί ένα είδος ψυχολογικής βίας και απειλής σε οικονομικά ασθενέστερα άτομα, τέτοια που δεν συνάδει με τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα του Συντάγματός μας και τις δημοκρατικές παραδόσεις της χώρας μας.
Και ναι μεν η αποτροπή της χρεοκοπίας της Χώρας ενδεχομένως να αποτελεί εύλογο σκοπό επιβολής φορολογικών επιβαρύνσεων, δεν επιτρέπει όμως το Σύνταγμά μας, ως μέσο εξαναγκασμού στην καταβολή των επιβαρύνσεων αυτών, την επιβολή μέτρων που καταλήγουν στην προσβολή της ίδιας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας».

Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ

Κυρίως όμως η διακοπή ηλεκτροδότησης θα γίνεται κατά παράβαση της αρχής της ελευθερίας των συναλλαγών και της οικονομικής ελευθερίας (άρθρο 5 παρ. 1 και 106 του Συντάγματος σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ).
Όπως αναφέρουν πώς η επιβολή του φόρου ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ παραβιάζει τόσο το σύνταγμα όσο και τους όρους της σύμβασης ιδιωτικού δικαίου που υπέγραψε η ανώνυμη εταιρεία (είτε η Δ.Ε.Η. είτε άλλες εταιρείες) με τον κάθε καταναλωτή. 

«Οι αιτήσεις και οι συμβάσεις ηλεκτροδότησης που υπογράφηκαν καθορίζουν ρητώς τις υποχρεώσεις των συμβαλλόμενων.

Δεν προκύπτει καμία άλλη υποχρέωση για τους καταναλωτές πέραν της πληρωμής του κόστους του ρεύματος που κατανάλωσαν, ενδεχομένως και των δημοτικών τελών. Οι παράγραφοι 1 και 11 του άρθρου 53 του Ν. 4021/2011 που επιβάλλουν να πληρώσουν οι καταναλωτές έναν φόρο σε τρίτο μη συμβαλλόμενο φορέα (το Δημόσιο δηλαδή), και τη διακοπή της ηλεκτροδότησης (της σύμβασης δηλαδή) σε περίπτωση μη πληρωμής του φόρου, παραβιάζει αφενός τους όρους της σύμβασης και αφετέρου τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ελευθερίας των συναλλαγών και την οικονομική ελευθερία. 

Η Πολιτεία δεν έχει δικαίωμα, με μεταγενέστερη της σύμβασης νομοθετική ρύθμιση, να ακυρώσει μονομερώς τις συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου, που έχουν υπογραφεί για την παροχή ηλεκτροδότησης».

: capital.gr και inprecor

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου