Το «κούρεμα» της ΕΕ δεν δίνει διέξοδο! Aποτελεί ακόμα χειρότερη θηλιά στο λαιμό της χώρας!
Ευθύς εξ’ αρχής είχαμε χαρακτηρίσει άδικο και βαθύτατα ταξικό το «δημόσιο» χρέος και είχε υπογραμμίσει ότι αυτό το χρέος δεν πρέπει να αναγνωριστεί!.
Πιο αναγκαία από ποτέ η άμεση στάση πληρωμών!
Ταυτόχρονα, όμως έχουμε διακηρύξει σε όλους τους τόνους ότι αυτό το χρέος δεν είναι μόνο άδικο αλλά και μη βιώσιμο, γιατί δεν μπορεί να αποπληρωθεί παρά μόνο με την «εξόντωση», σχεδόν, κυριολεκτικά του ελληνικού λαού.
Από την πρώτη στιγμή προτείναμε τη «Στάση Πληρωμών» επί του χρέους ως το μοναδικό ρεαλιστικό και αποφασιστικό μέσο για τη, χωρίς όρους, διαγραφή του χρέους (ή τουλάχιστον του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του), πράγμα που αν δεν επιτυγχάνετο θα καθιστούσε τη διακοπή αποπληρωμής του χρέους, πρώτα απ’ όλα του εξωτερικού, μόνιμη και οριστική, επιφέροντας μεγάλες θετικές ανατροπές σε όλη την ευρωζώνη, ιδιαίτερα στην ευρωπεριφέρεια.
Αυτήν, όμως, την τολμηρή, φυσικά, αλλά απόλυτα ρεαλιστική λύση δεν την αποδέχτηκε καμιά από τις κοινοβουλευτικές, τουλάχιστον, δυνάμεις της Αριστεράς, οι οποίες, σχεδόν, κινδυνολογούσαν για το ενδεχόμενο «χρεοκοπίας» της χώρας.
Ακόμα και τώρα, που βοά ο τόπος, οι ίδιες δυνάμεις της Αριστεράς είτε δεν δέχονται να υιοθετήσουν, ούτε καν να προφέρουν, αυτήν την απόλυτα αναγκαία για την επιβίωση της χώρας θέση είτε την παραπέμπουν στις καλένδες, όπως κάνει το ΚΚΕ, όταν περίπου τη συνδέει με τη «λαϊκή εξουσία».
Η «λαϊκή», όμως, εξουσία δεν θα έρθει ποτέ αν δεν προβάλλουμε και δεν διεκδικήσουμε ως αίτημα πρώτης αιχμής τη «στάση πληρωμών» (αυτήν την, άλλως λεγόμενη, «καταραμένη» για τους κυρίαρχους κύκλους και μια «φοβική αριστερά», «πτώχευση» ή «χρεοκοπία», με τις οποίες τρομοκρατούν το λαό για να αποδέχεται τα αλλεπάλληλα πακέτα μνημονιακής κατεδάφισης).
Σήμερα, η διέξοδος της «στάσης πληρωμών» επί του χρέους προβάλλει ως ακόμα πιο ζωτική ανάγκη, τη στιγμή που έχουν αποτύχει πλήρως όλα τα μνημονιακά πακέτα, η χώρα κατρακυλά στο γκρεμό και το χρέος συνεχώς γιγαντώνεται, πνίγοντας την οικονομία.
Άλλωστε, αυτές τις διαπιστώσεις δεν τις κάνουν κάποιοι «εξτρεμιστές» της Αριστεράς, αλλά, τώρα πια, κατά παράδοξο και εντυπωσιακό τρόπο, η ίδια η τρόικα στην αποκαλυπτική έκθεση της προς την Κομισιόν (διαβάστε εδώ).
ΘΥΜΗΘΗΚΑΝ ΤΩΡΑ ΤΟ «ΚΟΥΡΕΜΑ»!
Σε αυτή τη φάση, οι κυρίαρχοι κύκλοι στην ΕΕ και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, οι οποίοι μέχρι τώρα ξόρκιζαν κάθε «κούρεμα» (διαγραφή ή «αναδιάρθρωση») του χρέους, υποχρεώνονται σήμερα να θέτουν το «κούρεμα» εκείνης ή της άλλης μορφής και έκτασης (ή αλλιώς την «αναδιάρθρωση» του χρέους) στην ημερήσια διάταξη της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ.
Φυσικά, αυτό το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους για το οποίο, εναγωνίως και με χίλιες δυο αντιπαραθέσεις, αναγκάστηκαν να συζητάνε στην ΕΕ [κατά τη σημερινή συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων (23/10) και σε αυτήν της Τετάρτης (26/10)], δεν έχει καμία απολύτως σχέση, όπως θα δείξουμε στη συνέχεια, με τη «στάση πληρωμών» για τη, χωρίς όρους, διαγραφή του χρέους ( ή τουλάχιστον του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του), και η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο από μία κυβέρνηση της Αριστεράς στηριγμένη στους αγώνες του λαού.
ΚΕΦΑΛΑΙΑΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ 100 ΔΙΣ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΜΕ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ!
Αυτήν την ώρα στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ συζητάνε δύο πράγματα: πρώτον την κεφαλαιακή στήριξη των ευρωπαϊκών τραπεζών, οι οποίες, αφού καταληστεύτηκαν από τους μετόχους τους, κλυδωνίζονται και δεύτερον το επίμαχο θέμα του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους.
Για το πρώτο μοιάζει να βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο μια συμφωνία στην ΕΕ για την κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών, ύψους τουλάχιστον 100 δις ευρώ, που θα προκύψει από τη λεηλασία των φορολογουμένων (λεφτά για τις τράπεζες υπάρχουν), ενώ αμηχανία, έντονες αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις υπάρχουν για το «κούρεμα» ( ή αλλιώς διαγραφή είτε «αναδιάρθρωση») του ελληνικού χρέους και ιδιαίτερα τη μορφή που, τυχόν, αυτό θα πάρει και την έκταση του.
Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι η ΕΕ θα καταλήξει τελικά σε «κούρεμα» χρέους περίπου 50%, ως το πιο πιθανό ενδεχόμενο.
Φυσικά ένα πρόσθετο, σχετικά μεγάλο, «κούρεμα», πέραν αυτού του αστείου με τις αποφάσεις της 21 Ιουλίου (το πολύ 6% του συνόλου του χρέους), όσο και αν θεωρείται από τους αναλυτές το πιθανότερο ως εξέλιξη, δεν πρέπει να θεωρηθεί απολύτως βέβαιο.
Κι αυτό διότι ένα «κούρεμα» που θα ξεπερνάει κατά πολύ τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου, και μπορεί να αγγίζει το 50%, συναντά, παρά την κρισιμότητα στην οποία έχουν φτάσει τα πράγματα, αρκετές ακόμα πολιτικές και οικονομικές αντιδράσεις και αντιθέσεις.
Για παράδειγμα είναι σφόδρα αντίθετοι σε ένα τέτοιο «κούρεμα» ισχυρότατοι ευρωπαϊκοί και εγχώριοι πολιτικοί, οικονομικοί και τραπεζικοί κύκλοι, αφού θεωρούν ότι ένα «κούρεμα» χρέους, π.χ. της τάξης του 50% (έστω και αν γίνει σε ένα μόνο μέρος των δανείων, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω) δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί «πιστωτικό γεγονός» (αφού είναι πολύ δύσκολο να γίνει εθελοντικά από τις τράπεζες), πράγμα που, όπως λένε, θα επισύρει τις «δυσμενέστατες» παρενέργειες της πτώχευσης.
Χαρακτηριστικό και ιδιαίτερα αποκαλυπτικό απ’ αυτήν την άποψη είναι το άρθρο στο Βήμα της Κυριακής (23/10) του γνωστού πρωθυπουργικού συμβούλου, Λουκά Παπαδήμου, ο οποίος αντιτίθεται σφοδρά σε κάθε ενδεχόμενο «κουρέματος» που θα υπερβαίνει μια πολύ περιορισμένη αύξηση του ορίου που προβλέπουν οι αποφάσεις της 21ης Ιουλίου.
ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ ΕΝΑ «ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΥΡΕΜΑ» ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΤΑ 50%;
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι στη Σύνοδο Κορυφής της Τετάρτης (26/10) αποφασίζεται ένα «κούρεμα» ελληνικού χρέους της τάξης του 50% και ας υποθέσουμε, επίσης, ότι αυτό το «κούρεμα» γίνεται εθελοντικά, με την εθελοντική, δηλαδή, συμμετοχή των τραπεζών (σύστημα PSI).
Θα είναι αυτό το «κούρεμα» λύση;
Κατ’ αρχάς πρέπει να πούμε ότι το «κούρεμα» του 50% δεν αφορά το σύνολο του χρέους αλλά μόνο αυτό που κατέχουν οι τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία και πιθανότατα με ομόλογα λήξης έως το 2020.
Με δύο λόγια στο «κούρεμα» δεν συμπεριλαμβάνονται το χρέος προς την τρόικα, τα ομόλογα που διακρατεί η ΕΚΤ, το βραχυπρόθεσμο χρέος των εντόκων γραμματίων κλπ.
Άρα το χρέος που θα «κουρευτεί» με 50%, σε καμία περίπτωση δεν θα φτάνει το 40% του συνολικού ελληνικού χρέους, επομένως μιλάμε για «κούρεμα» το πολύ 20% (αν είναι κι αυτό!) επί του συνολικού χρέους.
Ταυτόχρονα πρέπει να κάνουμε δύο παρατηρήσεις.
Πρώτη: ότι δεν θα έχουμε απευθείας διαγραφή χρέους αλλά, μάλλον, ένα σύστημα ανταλλαγής ομολόγων, με σχετικά ευνοϊκά για τους δανειστές επιτόκια και πιο μακρόχρονες λήξεις.
Δεύτερη: ότι το κράτος μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, θα πρέπει να καλύψει τις ζημιές αρκετών δις που θα έχουν οι τράπεζες από το «κούρεμα», πράγμα που θα επιφέρει «κινδύνους κρατικοποίησης» των τραπεζών, εξ’ ου και οι αντιδράσεις των τραπεζιτών (αλλά και του Σαμαρά) σε μεγάλο «κούρεμα».
ΑΝΘΡΑΚΕΣ ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΟΥ «ΚΟΥΡΕΜΑΤΟΣ»
Είναι, λοιπόν, αρκετό ένα «κούρεμα» του 20% του χρέους, όταν θα συνοδεύεται, μάλιστα, με κάλυψη από το κράτος τραπεζικών ζημιών πολλών δις;
Ασφαλέστατα όχι, αφού, ακόμα και με την ίδια την έκθεση της τρόικας, το χρέος, με ένα «κούρεμα» 50%, θα βρίσκεται στο 120% του ΑΕΠ το 2020!!! Άρα άνθρακες ο θησαυρός. Διότι ένα τέτοιο χρέος θα χρειάζεται μόνο για τόκους πάνω από 7% του ΑΕΠ για να εξυπηρετείται. Όπερ άτοπον!
«ΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ»;
Ταυτόχρονα οφείλουμε να επισημάνουμε ότι ένα «κούρεμα», έστω και μέρους του χρέους, της τάξης του 50%, είναι αρκετά δύσκολο να γίνει σε εθελοντική βάση, χωρίς να προκαλέσει «πιστωτικό γεγονός».
Σε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα έχει, έστω σε μια «ηπιότερη» μορφή, όλα τα κακά της «πτώχευσης», χωρίς να έχει το μεγάλο καλό της (για το οποίο άλλωστε την διεκδικούμε): να μην πληρώνει τοκοχρεολύσια και να απαλλαγεί μια και καλή από το βραχνά του χρέους!
Πέραν αυτών, ένα ευρωπαϊκό, της τάξης του 50% (ή και λιγότερο), «κούρεμα» θα συνοδευτεί με νέους πολύ επαχθέστερους αντικοινωνικούς όρους και μια στην κυριολεξία παράδοση της εθνικής κυριαρχίας και απ’ ευθείας αποικιακή κατοχική διαχείριση της χώρας.
«ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ» Η ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ!
Το αβίαστο συμπέρασμα, λοιπόν, απ’ όλα τα παραπάνω είναι απλό: η χώρα δεν διαθέτει καμία άλλη επιλογή από το να προβεί εδώ και τώρα σε «ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ» για να σωθεί η ίδια και ο λαός της.
Τα ευρωπαϊκού τύπου «κουρέματα», όποια μορφή και αν πάρουν και όσες «σκληρές διαπραγματεύσεις» και αν γίνουν, σε μία ΕΕ της Γερμανικής, με ολίγον από Γαλλία, δικτατορίας, όπου κυριαρχεί μια νέου τύπου ληστρική χρηματιστική αποικιοκρατία, δεν μπορούν να δώσουν απάντηση στο ελληνικό πρόβλημα.
Ασφαλώς η «στάση πληρωμών» δεν μπορεί να γίνει από εξωνημένες κυβερνήσεις του αστικού πολιτικού κατεστημένου (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ κλπ) ούτε φυσικά η επιλογή αυτή συνιστά έναν εύκολο ανθόσπαρτο δρόμο.
Αυτήν την ώρα, όμως, εύκολοι ανθόσπαρτοι δρόμοι δεν υπάρχουν!
Η «στάση πληρωμών», που θα πρέπει να συνοδευτεί με την έξοδο από το ευρώ, για λόγους που πολλές φορές έχουμε εξηγήσει, συνιστά τη μόνη θετική απάντηση για να προωθήσει αυτή η χώρα την ανεξαρτησία της, να πάρει «ανάσα» και να επιλέξει αν θέλει να σταθεί στα πόδια της και να έχει προοπτική με μεγάλες προοδευτικές αλλαγές ανασυγκρότησης, σκληρής προσπάθειας και δικαιοσύνης!
πηγή: http://www.iskra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου