του Νίκου Πατσόπουλου
Όπως και εάν ονομάσουμε αυτό που γίνεται στην χρηματοοικονομική πρωτεύουσα των ΗΠΑ φτάνει αισίως την 3η εβδομάδα.
Ξεκίνησε αυθόρμητα, ανοργάνωτα και με αιτήματα που λίγο πολύ περισσότερο μοιάζουν με συνθήματα παρά με ουσιαστικές διεκδικήσεις.
Για να δανειστούμε ένα σύνθημα της «πλατειάς» ενδεικτικό του ευρύτερου κλίματος «Σε λίγο οι φτωχοί δεν θα έχουν τίποτε άλλο για να φανέ εκτός από τους πλούσιους».
Τραβηγμένο; Ίσως, αλλά και μόνο να σκεφτεί κάνεις αυτό που συμβαίνει ένα τετράγωνο μακριά από το Χρηματιστήριο της ΝΥ είναι παραμύθι από μόνο του.
Σε μια χωρά που οι πορείες είναι υποχρεωτικό να δηλώνονται μια εβδομάδα νωρίτερα και αναγκάζονται να «διαδηλώσουν» σε μια σειρά του πεζοδρομίου (sic), είναι αλήθεια εξωπραγματικό αυτό που συμβαίνει.Οι πρώτες αντιδράσεις ήταν προφανώς αναμενόμενες, όπως το φίμωμα των ΜΜΕ και η καταστολή των διαδηλωτών για ανύπαρκτους λογούς. Αυτό που δεν ήταν όμως αναμενόμενο είναι η συμπαράσταση και η συμμέτοχη του κόσμου. Η διαδήλωση των 3,000 και πλέον ατόμων ήταν η μεγαλύτερη που έχει δει η οικονομική περιοχή (Financial District) της ΝΥ από την εποχή του 70’. Φοιτητές, νέοι, γεροί, εργαζόμενοι και άνεργοι, περίεργοι και άνθρωποι της διπλανής πόρτας πλέον κάνουν όλο και πιο συχνά την «πλατεία» τον τελικό τους προορισμό.
Και στην πλατεία?
Ακόμη και εάν κάνεις δεν φάνηκε να πολύ πιστεύει το εγχείρημα όταν πρώτο-εμφανίστηκε σαν ιδέα ήδη από τον περασμένο Ιούλιο, τώρα οι συμμετέχοντες καλούνται να διαχειριστούν την επιτυχία του. Ο κόσμος που απαρτίζει τον πυρήνα των διαδηλωτών είναι τελείως παράταιρος. Από ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζωών, μέχρι άστεγους και βετεράνους του Βιετνάμ. Πάραυτα φαίνεται πως υπάρχει ολοένα και αυξανομένη αισιοδοξία για κάτι ακόμη πιο μεγάλο και μαζικό. Γενικές συνελεύσεις γίνονται δυο φορές την μέρα και έχουν συγκροτηθεί συλλογικά όργανα που εάν σε εμάς στην Ελλάδα μοιάζουν ρουτίνα, εδώ στην ΝΥ μέχρι τώρα τα άκουγαν σε ιστορίες (μάλλον για αγρίους). Η ειρηνική φύση του κινήματος είναι αδιαπραγμάτευτη, ενώ πρώτη θέση στην ενημέρωση των οπαδών του κινήματος καταλαμβάνουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και τα φυλλάδια αντί-πληροφόρησης.
Και ο σιδηρόδρομος
Όπως και η πρώτη μεγάλη απεργία του Putilov (εργοστάσιο σιδηρόδρομων και πυρομαχικών) καλέστηκε να διαχειριστεί την αναπάντεχη επιτυχία της, η ιστορία που εκτυλίσσεται στους δρόμους της ΝΥ θα μπορούσε να μυρίζει Αγία Πετρούπολη. Και εάν στην πρώτη περίπτωση ο αφελής Γκαπον πίστεψε πως με την έκκληση του θα έπειθε ως δια μαγείας την Τσαρική διακυβέρνηση, βρέθηκε αντιμέτωπος με την εκατόμβη που ακλούθησε η κίνηση είχε βρει τον στόχο της. Η ιστορία είχε βρει το δρόμο που χρειάζονταν για να οδηγηθούμε στην επανάσταση του ’17. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που ο ρωσικός λαός είδε τον Τσάρο με αλλά μάτια και αντιλήφτηκε πως τα ταξικά του συμφέροντα ήταν σε ευθεία αντιπαράθεση με αυτά του Τσάρου μαθαίνοντας ένα μάθημα που δεν το ξέχασε (μέχρι να φτάσουμε στο σημερινό θλιβερό ρωσικό πάρων, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία..)
Όσο για την δεύτερη περίπτωση, ακόμη και σήμερα είναι μεγάλο το ποσοστό των Αμερικανών που υποστηρίζει τον πρόεδρο Ομπαμα και πείθεται ότι στα λεγόμενα του κρύβεται η ασφάλεια και η (υλική) ευδαιμονία του.
Ακόμη και εάν υπάρχουν χιλιάδες λόγοι που καταδεικνύουν το αντίθετο, οι πλειοψηφία των μη- εχόντων (σε συντριπτικό ποσοστό στην ανατολική και δυτική ακτή) εξακολουθεί να βλέπει έναν άνθρωπο φιλειρηνικό και εν πάση περιπτώσει κάποιον που θα δώσει μάχες να γλιτώσει τα κατώτερα στρώματα από την εξαθλίωση. Ίσως σε μια κακή και τραβηγμένη αναλογία, να βλέπει στον Ομπαμα την πατρική φυσιογνωμία του λάου των ΗΠΑ ακριβώς όπως και οι Ρώσοι έβλεπαν τον Τσάρο πάνω από έναν αιώνα πριν.
Θα μπορούσε η παρούσα διαδήλωση να είναι το Putilov των ΗΠΑ?
Σίγουρα υπάρχουν ενθαρρυντικά στοιχειά που θα μπορούσαν να μας κάνουν να ελπίζουμε. Ο δήμος της ΝΥ ήδη βρίσκεται σε κατάσταση πανικού και έχει αποκλείσει την ζώνη γύρω από το Χρηματιστήριο. Μπορεί να φαίνεται ασήμαντο αλλά δεν μπορεί να φανταστεί κάνεις εύκολα τις ατέλειωτες ουρές που σχηματίζουν οι χρηματιστές και τα λοιπά κοράκια κοντά η και γύρω από την πλατεία , προκειμένου να εισελθόν στις δουλείες τους. Επιπλέον δωράκι για το γεγονός αποτελεί η έστω και σύντομη χρονικά συνάντηση τους με τους διαδηλωτές!
Σουρεαλιστικό στην καλύτερη περίπτωση…
Εάν η αστυνομία της ΝΥ κάνει το «δώρο» στο κίνημα να το αντιμετωπίσει με τον γνωστό της πολύ βίαιο τρόπο, είναι σίγουρο ότι ο χειμώνας ακόμα και εδώ στην ΝΥ θα είναι θερμότερος του αναμενόμενου. Αλλά το σημαντικότερο είναι πως ένα ακόμα πλήγμα θα προστεθεί στην εικόνα του φιλεύσπλαχνου πρόεδρου. Κάνεις δεν είναι σε θέση να ξέρει που θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε από εκεί και ύστερα. Οι μέρες του SDS και των 8 του Σικάγο έχουν παρέλθει από καιρό, όπως και τα κινήματα των Μαύρων Πανθήρων και των Weathermen. Τα αιτήματα τους όμως παραμένουν διαχρονικά και ίσως ένα γεγονός σαν και αυτό να μπορεί να είναι η θρυαλλίδα που χρειάζεται για να την επανεκκίνηση της ιστορίας του λάου των ΗΠΑ.
Το αδύνατον του εγχειρήματος κάνει το επιχείρημα δυνατό. Ότι και να γίνει με το κίνημα της πλατειάς, είτε συντρίβει μέσω καταστολής, είτε φυλλορροήσει από τα κρύα που έρχονται, ένα και μόνο σημείο φτάνει για να του δώσει διαχρονική αξία. Αυτά τα 400-500 άτομα που κατά καιρούς γίνονται χιλιάδες, έφτασαν για να αποδείξουν ότι κανείς δεν είναι ασφαλής ακόμα και στην μητρόπολη του καπιταλισμού, και ότι παντού και πάντα θα υπάρχουν «μια, δυο, τρεις, πολλές Αθήνες..»
Υστερόγραφο
Τελικά το αναπόφευκτο έγινε. Όπως έγραψα στο παραπάνω άρθρο, η μητροπολιτική αστυνομία της Νέας Υόρκης αποφάσισε να περάσει στην συντριπτική καταστολή…
Μια μαζικότατη πορεία 4-5.000 ατόμων αψήφησε τον άσχημο καιρό και τις ορδές των μπάτσων (Task Force, εφάμιλλα των ΜΑΤ) και κινήθηκε χτες το μεσημέρι προς το Δημαρχείο της ΝΥ. Εξαιτίας του όγκου των διαδηλωτών και του παλμού της πορείας ο αρχικός στόχος κατελήφθη και ξεπεράστηκε.
Σε μια κίνηση αιφνιδιασμού οι διαδηλωτές κατέλαβαν το οδόστρωμα της ιστορικής γέφυρας του Brooklyn. -Σημειωτέων κάτι ανάλογο έχει να γίνει (στα πλαίσια διαδήλωσης) από την δεκαετία του 70. – Βλέποντας το αναπόδραστο του συμβολισμού και την κατάσταση να ξεφεύγει από τον έλεγχο τους, η αστυνομία χρησιμοποιώντας- δυνάμεις που απέσυρε ακόμη και από τις περίφημες φύλακες Ricers, αποφάσισε να περικυκλώσει τους διαδηλωτές στην μέση της γέφυρας…
700+ είναι οι συλληφθέντες στην πιο μαζική επιχείρηση σύλληψης διαδηλωτών μετά το 2004.
Μέσα στα κρατητήρια των «Τάφων» (το πιο διάσημο αστυνομικό τμήμα της ΝΥ), η διεθνής εναλλάσσονταν με τα τραγούδια των σωματείων, σε στιγμές σαν από ταινία… Σε μια κίνηση που ο γράφων τουλάχιστον αισθάνεται περήφανος που συμμετείχε, μέσα από τα κελία 250 συλληφθέντες έστησαν και διενέργησαν γενική συνέλευση αποφασίζοντας την συνέχιση του αγώνα με όλα τα μέσα.
Όπως έγραφα και πιο πάνω, δεν ξέρω από πού έρχεται αυτή η πνοή από το μέλλον, αλλά τα επίπεδα δράσης και αλληλεγγύης είναι πρωτοφανή ακόμη και για έμπειρους Αμερικανούς διαδηλωτές. Είναι νωρίς ακόμη για να ξέρουμε αλλά φαίνεται ότι το ενοχλητικό σπυρί που βγήκε στην γειτονιά της Wall street μεγαλώνει και μάλλον εξελίσσεται σε επιδημική "ασθένεια".
14 σωματεία της ΝΥ ήδη από σήμερα το πρωί ανακοίνωσαν την υποστήριξη τους προς την κίνηση (εκπροσωπώντας πάνω από 16.000 μελή στις τάξεις τους), ενώ πλέον το θέμα είναι τόσο μεγάλο που δεν επιδέχεται φιμώσεως ακόμα και από τα συντηρητικά ΜΜΕ.
Οι δράσεις είναι πλέον σε περισσότερες από 8 μεγαλουπόλεις των ΗΠΑ και οι συμμετέχοντες πολλαπλασιάζονται μέρα με την μέρα. Και έπεται συνέχεια…
“When the one-ways collude with the map that you’ve folded wrong and the route you’ve abandoned is always the path you probably should be upon. Stand with your hands in your pockets and stare at the smudge of a newspaper sky and ask it to rain a new name for everything. Fire in every phrase. We don’t want to work for them anymore. Dot or Dash our days. Make your fist the flag of change. So put on those clothes you never grew into and smile like you mean it for once. If you come back, bring a new name for everything.”
Ένας από τους βασικούς δικτυακούς τόπους του κινήματος είναι: https://occupywallst.org/
πηγή: http://ilesxi.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου