του Σταύρου ΧριστακόπουλουΕδώ και πολλούς μήνες επιμένουμε ότι οι δανειστές και η τρόικα της επιτήρησης δεν πιστεύουν πως η ελληνική κυβέρνηση είναι σε θέση να επιτύχει τους αδιανόητους στόχους που από κοινού έχουν θέσει. Συνεπώς κανείς δεν περιμένει δημοσιονομική «επιτυχία». Επιμένουμε επίσης ότι προέχουν το ξεπούλημα και η αποδιάρθρωση του κράτους, δηλαδή τα τελευταία στάδια πριν από μια πτώχευση.
Χθες το ομολόγησε και ο Βενιζέλος: «Στη συνείδηση των εταίρων μας κρισιμότερα είναι τα διαρθρωτικά μέτρα παρά τα δημοσιονομικά».
Όμως ο υπουργός Οικονομικών αρέσκεται στην εγκυρότητα και, ως εκ τούτου, απεχθάνεται βαθύτατα τις αναλύσεις και τους δημοσιογράφους – δηλαδή όσους δεν είναι παπαγαλάκια του ίδιου και της κυβέρνησής του. Όπως είπε χθες, «δεν αναφέρομαι στις δημοσιογραφικές εκτιμήσεις, διεθνείς και εσωτερικές, των αριθμών, σημασία έχουν οι εκτιμήσεις οι θεσμικές».
Νομίζουν ότι βρέχει!
Ας δούμε λοιπόν τι λένε οι... θεσμοί για τα κατορθώματα της κυβέρνησης, του πρωθυπουργού και του ίδιου του Βενιζέλου και του προκατόχου του Γ. Παπακωνσταντίνου, αλλά κυρίως για τους στόχους και τις επιδιώξεις τους (των... θεσμών):
1. Τη Δευτέρα, στο πλαίσιο του Eurogroup, το είπε ξεκάθαρα τη Δευτέρα, πριν από τη συνεδρίαση του Eurogroup, ο επίτροπος της Ε.Ε. για τις νομισματικές και οικονομικές υποθέσεις Όλι Ρεν:
«Φαίνεται ότι η Ελλάδα είναι πιθανό να μην μπορέσει να εκπληρώσει τους προδιαγεγραμμένους για φέτος και το επόμενο έτος στόχους. Τα συγκεκριμένα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί μέχρι σήμερα δεν επαρκούν για την επίτευξη όλων των δημοσιονομικών στόχων».
Αυτά ειπώθηκαν αφού ο Βενιζέλος είχε δημοσιοποιήσει το προσχέδιο προϋπολογισμού του 2012. Ωστόσο ο υπουργός, στη χθεσινή συνέντευξη τύπου, μάλλον δεν είχε τύχει να ακούσει τον κ. Ρεν. Ως εκ τούτου... συγχωρείται όταν δηλώνει:
«Υπήρξε πολύ θετική αποδοχή των μέτρων. Διαβάζω εκφοβιστικά κείμενα στις εφημερίδες και ακούω σχόλια στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης ότι τα μέτρα δεν κρίνονται επαρκή και ότι θα χρειαστούν άλλα μέτρα για το 2011 ή το 2012. Δεν είναι ακριβές αυτό. Ουδείς έθεσε τέτοιο θέμα».
[Πράγματι, Ευάγγελε, ουδείς. Οι εφημερίδες τα γράφουν. Όπως για την ύφεση, που τη δίνουν οι άτιμες στο 7,6% το πρώτο εξάμηνο. Κανένας σεβασμός στην πρόβλεψη του Ευάγγελου, που τη θέλει 5,5%. Φανταστείτε το νούμερο «των εφημερίδων» να μην ήταν το... επίσημο, τι θα μας έσερνε η υπουργάρα].
2. Την εικόνα συμπλήρωσε ο επικεφαλής του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος έθεσε το ελληνικό ζήτημα στην πραγματική του βάση:
«Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να επιταχύνει τις ιδιωτικοποιήσεις με πωλήσεις ποσοστών σε εταιρείες, γη, κτηματική περιουσία (land, real estate) και σε παραχωρήσεις περιουσίας για εκμετάλλευση».
Αλλά ποιος είναι αυτός ο Γιούνκερ μπροστά στον Βενιζέλο για να τον λαμβάνουμε σοβαρά υπ’ οψιν; Ούτε για να δένει τα κορδόνια του δικού μας...
«Σταθερές» οι παραπαίουσες τράπεζες!
Είπε κι άλλα νόστιμα όμως ο Βενιζέλος χθες. Όπως για παράδειγμα τα συμπεράσματα που (μάλλον μόνο ο ίδιος) έβγαλε από τη συνεδρίαση των συναδέλφων του της Ευρωζώνης. Κορυφαίο είναι το πρώτο συμπέρασμα:
«Πρώτον, το τραπεζικό σύστημα, το ευρωπαϊκό και άρα το ελληνικό, είναι απολύτως διασφαλισμένο. Υπάρχει απεριόριστη ρευστότητα και διαθεσιμότητα για πλήρη κεφαλαιακή ενίσχυση. Αυτό αφορά όλες τις τράπεζες και όλες τις ελληνικές τράπεζες. Κανείς άλλος καταθέτης δεν είναι τόσο διασφαλισμένος όσο ο Ευρωπαίος και ακόμη περισσότερο ο Έλληνας. Σε όλες ανεξαιρέτως τις τράπεζες, μικρές, μεσαίες και μεγάλες».
Μάλλον αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αποφάσισαν στις 21 Ιουλίου να διευρυνθούν οι αρμοδιότητες του προσωρινού μηχανισμού σταθερότητας (EFSF) ώστε να μπορεί να χρηματοδοτεί απευθείας τράπεζες.
● Για τον ίδιο λόγο ο Σόιμπλε παραλίγο να κάνει εισβολή στη Σλοβακία για να την πείσει να επικυρώσει το νέο καθεστώς του EFSF ώστε να είναι πανέτοιμο να ανακεφαλαιοποιήσει ευρωπαϊκές – και ελληνικές – τράπεζες.
● Για τον ίδιο λόγο ο Τρισέ, μετά το τελευταίο Eurogroup (ίσως το τελευταίο του ως προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας), είπε ότι δεν πρέπει επ’ ουδενί η τράπεζα που υπηρετεί να δανείζει το EFSF, τρομοκρατημένος από το μέγεθος της κεφαλαιακής ενίσχυσης που συζητείται.
● Για τον ίδιο λόγο η συζήτηση περί ενίσχυσης του προσωρινού μηχανισμού έχει φτάσει στην πιθανότητα... τετραπλασιασμού – και βάλε – των διαθέσιμων κεφαλαίων του.
● Για τον ίδιο λόγο, μετά το δημοσίευμα των Financial Times χθες, ότι οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρώπης (οι συνάδελφοι του Ευάγγελου) συμφώνησαν πως οι τράπεζες αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας και πως βρίσκεται σε εξέλιξη σχέδιο για την επανακεφαλαιοποίησή τους, οδήγησε σε άνοδο τη Wall Street, η οποία έως εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στο κόκκινο.
Πράγματι, τελικά, πρέπει κανείς να εμπιστεύεται τους θεσμούς. Και σε καμιά περίπτωση την... κυβέρνηση της Ελλάδας!
Τι ήθελε να πει ο Σημίτης;
Το δεύτερο συμπέρασμα του Βενιζέλου είναι ότι «όπως είπε ο κ. Γιούνκερ χθες στη συνέντευξη του μετά το Eurogroup, η Ελλάδα είναι και θα είναι πάντα μέλος της Ευρωζώνης, θα ανήκει πάντα στο ευρώ».
Πιθανότατα γι’ αυτό αισθάνθηκε την... ανάγκη ο Κ. Σημίτης, ο άνθρωπος που στήριξε τον Βενιζέλο στην κούρσα της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ, ο πρώην πρωθυπουργός του, να υποδείξει με τη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» την Κυριακή ότι το μέλλον της χώρας στη ζώνη του ευρώ θα έχει κριθεί το αργότερο ως το 2014.
Ακόμη χειρότερα ο ίδιος αυτός Σημίτης χαρακτηρίζει, με τον τίτλο του άρθρου του, «στρουθοκαμήλους» όλους όσοι «εθελοτυφλούν»:
«Στις Συνθήκες πράγματι δεν προβλέπονται ρήτρες αποπομπής μιας χώρας από την ΟΝΕ. Αλλά μόνον όσοι εθελοτυφλούν μπορούν να πιστεύουν ότι κατόπιν τούτου δεν διατρέχει κίνδυνο η Ελλάδα. Η πραγματικότητα της λειτουργίας της Ένωσης καθορίζει το πλαίσιο για την παραμονή ή την έξοδο μιας χώρας».
Με άλλα λόγια, Ευάγγελε, την κάναμε από κούπες. Ή μήπως όχι; Άλλωστε, όπως λέει ο Σημίτης, αυτός που πρώτος μας διαβεβαίωσε ότι η ευρωζώνη είναι Παράδεισος επί της Γης, αυτός που εγκαινίασε τα greek statistiks, αυτός που έβαλε στη ζωή μας τα swap χρέους με την Goldman Sachs:
«Οι όποιες διαβεβαιώσεις ηγετών της Ένωσης είναι δεσμευτικές στο μέτρο που η Ελλάδα τηρεί τις υποχρεώσεις της. Αν δεν ανταποκρίνεται στα συμφωνηθέντα – όπως ισχυρίζονται ότι συμβαίνει – δεν ισχύουν».
Επιπλέον ο Σημίτης, μιλώντας για τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, αλλά και διερμηνεύοντας την απόφαση της συνόδου κορυφής του Μαρτίου 2011, την οποία προσυπέγραψε και ο Γ. Παπανδρέου, λέει:
«Η συμφωνία αυτή υποδηλώνει το σχέδιο που επιδιώκει να εφαρμόσει ο ηγετικός πυρήνας της Ένωσης. Επιθυμεί, κατά την αρχή λειτουργίας του Νέου Μόνιμου Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) το 2013 ή και ακόμη γρηγορότερα, να δώσει την οριστική λύση του προβλήματος των υπερχρεωμένων χωρών με βάση τις καταστατικές διατάξεις του Μηχανισμού. (...) Όσες χώρες δεν θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους, θα ενταχθούν σε μια διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας».
Τι μας λέει επιπλέον ο... πρώην;
Ότι «η ελεγχόμενη χρεοκοπία συνεπάγεται την οικειοθελή "αναστολή" της συμμετοχής της χώρας που χρεοκοπεί στην Ευρωζώνη». Και λίγο παρακάτω: «Η ελεγχόμενη χρεοκοπία, έξωση, θα πραγματοποιηθεί, ίσως με υποσχέσεις για σύντομη επάνοδο στο ευρώ. Παρ' όλα αυτά θα είναι πιθανότατα εξίσου δραματική με τη μη ελεγχόμενη».
Εδώ ακριβώς βρίσκεται όλη η ουσία της παρέμβασης Σημίτη: στην «οικειοθελή αναστολή» μιας χρεοκοπημένης χώρας στην Ευρωζώνη. Ακόμη και αν πρόκειται για μια... ελεγχόμενη χρεοκοπία. Να θυμίσουμε εδώ ότι, σύμφωνα με το άρθρο 50 της συνθήκης της Λισσαβώνας, «μια χώρα έχει το δικαίωμα να αποσυρθεί (σ.σ.: προφανώς οικειοθελώς!) από την Ένωση σε συνάρτηση με το δικό της Σύνταγμα».
Διαδικαστικά η χώρα αυτή θα πρέπει να υποβάλει αίτημα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο θα έρθει σε συμφωνία με την εν λόγω χώρα. Για επικύρωση της εξόδου χρειάζεται απλή πλειοψηφία (όχι ομοφωνία!) των κρατών - μελών και η συγκατάθεση του Ευρωκοινοβουλίου. Η διαδικασία εξόδου διαρκεί περίπου δύο χρόνια.
«Σπεκουλαδόρος» και «ανόητος»;
Να λοιπόν που ο Σημίτης, ο άνθρωπος που είχε προβλέψει την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ πολύ πριν αυτή συμβεί, σήμερα έρχεται να προφητεύσει και την έξοδό μας από το ευρώ. Υποδεικνύοντας εμμέσως και τον τρόπο: «οικειοθελής αναστολή» της συμμετοχής μας στην Ε.Ε.
Λέτε να διαψεύσει και αυτόν ο Βενιζέλος; Δύσκολο...
Εκτός εάν το τρίτο από τα κορυφαία συμπεράσματα του Βενιζέλου για το τελευταίο Eurogroup έχει διατυπωθεί ως... απάντηση στον Σημίτη, δεδομένου ότι η δήλωσή του έρχεται δύο μέρες μετά το άρθρο του πρώην πρωθυπουργού:
«Και τρίτον, δεν υπάρχει καμία συζήτηση για το λεγόμενο default. Όποιος χρησιμοποιεί τη λέξη χρεοκοπία σε σχέση με την Ελλάδα, με μια χώρα της Ευρωζώνης, ή δεν καταλαβαίνει το νόημα της λέξης ή παίζει στο γήπεδο που έχουν διαμορφώσει τα μη ελεγχόμενα και σπεκουλαδόρικα τμήματα της διεθνούς αγοράς».
Ομολογήστε το: Δεν είναι σκέτη ηδονή να αποκαλεί ο Βενιζέλος τον Σημίτη ανόητο ή σπεκουλαδόρο; Όχι τίποτε άλλο, αλλά κάποτε τον ήθελε «εγγυητή της ενότητας» στο ΠΑΣΟΚ...
Τι μας φέρνει ο μίστερ «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες»;
Πάντως για το «ανόητος» θα διαφωνήσω. Ποτέ δεν έκανε τίποτε στην τύχη ο Σημίτης – και έχουμε πει πολλά κατά καιρούς για την πολιτεία του. Για τυχόν «σπέκουλα» ρωτήστε τον Ευάγγελο.
Πάντως ο Σημίτης δεν παρενέβη τυχαία και καλό είναι να περιμένουμε για να δούμε αν θα «ζευγαρώσει» τις παρεμβάσεις του. Η δεύτερη φορά δεν θα είναι σύμπτωση.
Επί της ουσίας πάντως ας ληφθεί υπ’ όψιν ότι ο πρώην διακατέχεται από «γερμανική» πολιτική λογική. Σημειώστε επίσης ότι αύριο, πρωί - πρωί με τη δροσούλα, καταφθάνει στην Αθήνα ο... Χρυσοχοΐδης (υπουργός Οικονομίας) της Γερμανίας Φίλιπ Ρέσλερ. Ο εμπνευστής των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών, ο άνθρωπος που θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε κινεζοποιημένη οικονομική ενδοχώρα της Γερμανίας.
Σύμφωνα με τη φημολογία, που αρχίζει από την εγκυρότερη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) και την Deutsche Welle και φτάνει έως το Bloomberg, ο (και) αντιπρόεδρος της Μέρκελ έρχεται κουβαλώντας σχέδιο ελεγχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδας. Σύμφωνα με την Deutsche Welle:
«Το σχέδιο προβλέπει διαδικασία χρεοκοπίας, σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν καταφέρει να εξυπηρετήσει το χρέος της, με παράλληλο περιορισμό των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Τη διαδικασία χρεοκοπίας πρέπει να δρομολογήσει ανεξάρτητο σώμα, που θα αναλάβει, αλλά και θα εποπτεύει τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη χρεωμένη χώρα και τους πιστωτές της.
Προοπτικά αυτό το σώμα θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα είδος Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου και να διαδεχθεί τον μόνιμο μηχανισμό του ESM.
Στο ίδιο σχέδιο προβλέπεται ότι ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης ESM θα προχωρά σε δανειοδοτικά προγράμματα προς τις χώρες με πρόβλημα χρέους μόνον εάν συμμετέχουν ικανοποιητικά οι πιστωτές τους.
Σε περίπτωση που πιστωτές και οφειλέτες δεν καταλήξουν σε συμφωνία, τότε, σύμφωνα πάντα με το “σχέδιο”, θα πρέπει αμφότερες οι εμπλεκόμενες πλευρές να υπολογίζουν σε σοβαρές συνέπειες. Δηλαδή οι μεν οφειλέτες θα αναγκαστούν να δεχθούν την πρόσβαση στα περιουσιακά στοιχεία τους (του κράτους), οι δε πιστωτές υψηλές απώλειες».
1. Μήπως αυτό ακριβώς φωνάζουμε τους τελευταίους μήνες, από όταν υπογράφτηκε η απόφαση περί ESM;
2. Μήπως αυτό εννοεί ο Γιούνκερ όταν μιλάει για «πωλήσεις» και «παραχωρήσεις περιουσίας για εκμετάλλευση»;
3. Μήπως αυτό εννοεί ο Ρεν όταν λέει ότι αμφιβάλλει για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων φέτος και του χρόνου και κρίνει τα μέτρα ανεπαρκή;
[Ας μην ξεχνάμε ότι η εκπλήρωση των όρων της δανειακής σύμβασης αποτελεί απαράβατο συμβατικό όρο για την εκταμίευση κάθε δόσης].
4. Μήπως αυτό εννοεί ο Γιούνκερ όταν λέει ότι επανεξετάζεται ο «βαθμός συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα» στο υπό σχεδιασμό δεύτερο πακέτο για την Ελλάδα;
[Σημειωτέον ότι το «κούρεμα κατά 21%» μέσω της μετακύλισης και ανταλλαγής ομολόγων υπολογίζεται πως θα αποφέρει όφελος μόλις 26 δισ. ευρώ – περίπου το ένα τρίτο του χρέους που προστέθηκε στα δύο χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Άρα η συμφωνία της 21ης Ιουλίου είναι εντελώς άχρηστη και συνεπώς νεκρή].
5. Μήπως αυτό εννοούν όλα τα ΜΜΕ του πλανήτη και όλοι οι αναλυτές και οι πληροφορίες που έχουν πλημμυρίσει τον οικονομικό χώρο και μιλούν για «κούρεμα» που θα φτάσει ή θα ξεπεράσει το 50% του χρέους;
[Σημειωτέον ότι, με «κούρεμα» 50% επί του χρέους εις χείρας των ιδιωτών, εξαιρουμένου του δανείου της τρόικας, πάλι το χρέος θα ξεπερνά το 100% του ΑΕΠ και θα βρίσκεται πολύ μακριά από τα κριτήρια του Μάαστριχτ και της προετοιμαζόμενης «οικονομικής διακυβέρνησης» που θα συνοδεύσει τον μόνιμο μηχανισμό ESM. Άρα, ακόμη και αν πάμε σε απομείωση του 50%, σύντομα θα χρειαστεί μια... δεύτερη πτώχευση].
Κατόπιν τούτων ο Βενιζέλος πόσο μακριά βρέθηκε από την ομολογία περί πτώχευσης όταν συνέδεσε την πλήρη συμμετοχή του ελληνικού λαού στο σχέδιο της οικονομικής δολοφονίας του με την επιτυχία των μέτρων του; Την ώρα μάλιστα που επισήμως πέταξαν στα σκουπίδια οι κατ’ εξοχήν αρμόδιοι (Κομισιόν) το προσχέδιο του προϋπολογισμού του;
Δυστυχώς κάτι σκιτζήδες κρατούν ακόμη στα χέρια τους την τύχη μιας ολόκληρης χώρας και ενός λαού.
Αυτό έτσι κι αλλιώς συνιστά πτώχευση – πολιτικής...
πηγή: "ποντίκι"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου